We zijn in een nieuw jaar aanbeland. En kerkelijk gezien zitten we in de tijd vlak na Kerstmis, waarin traditioneel verhalen worden gelezen uit de begintijd van het leven van Jezus. Zo ook afgelopen maandag, toen de roeping van de eerste leerlingen op het oude klooster-leesrooster stond. In de versie van Johannes de evangelist. Daarin staat te lezen hoe zijn naamgenoot, Johannes de Doper, op Jezus wijst. En hoe vervolgens Petrus en Andreas, opvallend genoeg in dit evangelie voorgesteld als twee van de leerlingen van Johannes de Doper, achter Jezus aangaan. Jezus keert zich dan naar hen toe en vraagt: “Wat verlangen jullie?” En daar bleef mijn aandacht afgelopen maandagochtend bij hangen. Wat verlang je? Dat is, denk ik, een cruciale vraag als het gaat om ons leven als gelovigen en als mensen. Het antwoord dat we zelf op die vraag geven is bepalend voor hoe wij in het leven staan. Als ik vooral verlang naar zekerheid en veiligheid, dan loop ik het risico dat mijn leven heel klein wordt en dat ik heel angstig in het leven sta. Des te wranger is het, dat zoveel mensen in een situatie zitten waar zóveel gebrek is aan zekerheid en veiligheid, dat ze wel haast gedwongen worden om dit voorop te stellen. Als ik vooral verlang naar aanzien, status, rijkdom, invloed…. dan zal ik al gauw andere mensen alleen nog maar zien als middelen om die dingen te verwerven. Dergelijke verlangens maken ons ons blikveld nauwer, ons leven meer gesloten. Maar wat als ik vooral verlang naar waarachtigheid, goedheid en schoonheid? Of als ik vooral verlang naar vertrouwen, hoop en liefde? Het cliché zegt: hoop doet leven. Maar hetzelfde geldt, denk ik, voor verlangen. Een verlangen naar vertrouwen, hoop en liefde kan – zo heb ik van dichtbij gezien – een mens in leven kan houden in moeilijke omstandigheden. Een verlangen naar het waarachtige, het goede en het schone kan een mens gaande houden. Het kan ons er zelfs toe brengen om uitwegen te vinden uit een situatie die getekend wordt door leugens, kwaadaardigheid en lelijkheid. Verlangen naar het ware, het goede en het schone; verlangen naar vertrouwen, hoop en liefde: dat kan je leven ruimer maken, open laten gaan, je leven soms zelfs heel letterlijk redden.
Op de een of andere manier moet ik bij deze verlangens ook denken aan een heel andere waarde: dankbaarheid. Dat heeft volgens mij ook rechtstreeks te maken met die openheid waar ik het net over had. Wie door verlangen naar vertrouwen, hoop en liefde – of naar het ware, het goede en het schone – een weg vindt naar meer openheid, zal daar vaak op antwoorden met dankbaarheid. Die dankbaarheid klinkt ook door in de woorden die één van onze gemeenteleden mij stuurde en die zij graag met jullie allemaal deelt:
Ik heb geleerd dat dankbaarheid enkel kan zijn waar eenvoud is .
Ik heb geleerd dat heel kleine dingen plots zulke grote waarde kunnen hebben.
Ik ben door elkaar geschud, gevallen en God heeft me opgeraapt en gedragen
zodat ik stap voor stap uit mijn dal kwam.
Ik ben dan stil blijven staan en heb mijn hele leven overlopen dat vol dorens zat,
en samen met de kracht die ik kreeg ben ik gaan snoeien totdat ik een mooi pad tegenkwam.
Het pad van Geloof, Hoop en Liefde en net die drie zaken heeft een mens nodig om zich rijk te achten.
God wat ben ik dankbaar voor al de kracht en de steun die ik van U kreeg.
God wat ben ik dankbaar voor zo veel zaken, te veel om op te noemen in een keer.
Maar in het bijzonder: wat ben ik gezegend met mijn dankbaarheid die ik van U kreeg.
Ik wens ons allen veel dankbaarheid toe in het jaar 2021.